شاعر بودن از نگاه فروغ

‍ "شاعر بودن یعنی انسان بودن"

بعضی­ها را می­‌شناسم که رفتار روزانه­‌شان هیچ ربطی به شعرشان ندارد!
یعنی فقط وقتی شعر می­‌گویند شاعر هستند؛  بعد تمام می‌شود، دو مرتبه می­‌شوند یک آدم حریصِ شکموی ظالمِ تنگ فکرِ حسودِ حقیر!
خب، من حرف­های این آدمها را هم قبول ندارم. من به زندگی بیشتر اهمیت می­‌دهم و وقتی این آقایان مشت­های­شان را گره می­‌کنند و فریاد راه می‌اندازند –یعنی در شعرها و «مقاله»­های­شان– من تنفرم می­‌گیرد و باورم نمی‌شود که راست می­‌گویند!
می­‌گویم نکند فقط برای یک بشقاب پلو است که دارند داد می­‌زنند. بگذریم...

فکر می­‌کنم کسی که کار هنری می‌کند، باید اول خودش را بسازد و کامل کند، بعد از خودش بیرون بیاید و به خودش مثل یک واحد از هستی و وجود نگاه کند تا بتواند به تمام دریافتها، فکرها و حس­‌هایش یک حالت عمومیت ببخشد»

از مصاحبه‌ #فروغ_فرخزاد/
آرش ـ تیر ۱۳۴۳

 

اینستاjavidanrafi_poem@

تلگرام : javidanrafipoem@